Перавод работніка на іншую працу або пасаду можа быць адбыцца толькі з яго пісьмовай згоды, аднак працоўнае заканадаўства Беларусі прадугледжвае выключэнні, калі наймальнік мае права змяніць працоўныя ўмовы без ухвалення супрацоўніка.
Згодна з артыкулам 30 Працоўнага кодэкса пераводам прызнаецца даручэнне наймальнікам работніку работы па іншай кваліфікацыі, пасады служачага (прафесіі рабочага) у параўнанні з абумоўленымі ў працоўным дагаворы, а таксама даручэнне работы ў іншага наймальніка або ў іншай мясцовасці (за выключэннем службовай камандзіроўкі).
Пераклад дапускаецца толькі з пісьмовай згоды работніка, за выключэннем выпадкаў, аб якіх мы пагаворым ніжэй. Забараняецца перавод работніка на працу, супрацьпаказаную яму па стане здароўя.
Пры пераводзе на іншую пастаянную работу ў таго ж наймальніка з работнікам заключаецца працоўны дагавор з выкананнем патрабаванняў Працоўнага кодэкса.
Артыкулам 32[1] Працоўнага кодэкса ўрэгуляваны парадак часовага пераводу. У прыватнасці, наймальнік мае права часова перавесці работніка на іншую работу, у тым ліку ў іншую мясцовасць, а таксама да іншага наймальніка ў выпадках:
1) пісьмовай згоды работніка на тэрмін да шасці месяцаў на працягу каляндарнага года, калі іншае не прадугледжана Працоўным кодэксам;
2) вытворчай неабходнасці;
3) прастою.
Часовы перавод ажыццяўляецца на падставе загада (распараджэння) наймальніка аб часовым пераводзе з указаннем прычын і тэрміну часовага пераводу, работы, на якую пераводзіцца работнік, а таксама ўмоў аплаты працы. З загадам (распараджэннем) аб часовым пераводзе наймальнік знаёміць работніка пад роспіс.
Пры часовым пераводзе дзеянне працоўнай дамовы працягваецца, іншая працоўная дамова з працаўніком не складаецца, калі іншае не прадугледжана Працоўным кодэксам.
Тэрмін часовага пераводу работніка да іншага наймальніка не можа перавышаць тэрміну дзеяння працоўнага дагавора.
У перыяд працы ў іншага наймальніка работнік абавязаны падпарадкоўвацца правілам унутранага працоўнага распарадку, іншым дакументам, якія рэгламентуюць пытанні дысцыпліны працы і іншага наймальніка, выконваць пісьмовыя і вусныя загады (распараджэння) іншага наймальніка, якія не супярэчаць заканадаўству і лакальным прававым актам.
Іншы наймальнік абавязаны забяспечыць работніку ўмовы працы, якія адпавядаюць патрабаванням па ахове працы, выконваць патрабаванні па ахове працы, а пры адсутнасці ў нарматыўных прававых актах, у тым ліку абавязковых для захавання тэхнічных нарматыўных прававых актах, патрабаванняў па ахове працы прымаць неабходныя меры, якія забяспечваюць захаванне жыцця, здароўя і працаздольнасці работніка ў працэсе працоўнай дзейнасці. Іншыя абавязкі іншага наймальніка па забеспячэнні ўмоў працы работніка вызначаюцца дагаворам паміж наймальнікамі.
Пры часовым пераводзе работніка да іншага наймальніка аплата працы, прадастаўленне працоўнага водпуску, прыцягненне да дысцыплінарнай, матэрыяльнай адказнасці, рэгуляванне іншых пытанняў, якія патрабуюць прыняцця рашэнняў з боку наймальніка, ажыццяўляюцца наймальнікам, з якім работнік заключыў працоўны дагавор, калі іншае не прадугледжана Працоўным кодэксам.
У выпадку вытворчай неабходнасці наймальнік мае права перавесці работніка на не абумоўленую працоўным дагаворам работу (па іншай кваліфікацыі, пасады служачага (прафесіі рабочага)), а таксама на работу да іншага наймальніка (артыкул 33 Працоўнага кодэкса).
Вытворчай неабходнасцю прызнаецца неабходнасць для гэтага наймальніка прадухілення катастрофы, вытворчай аварыі або неадкладнага ўстаранення іх наступстваў або наступстваў стыхійнага бедства, прадухілення няшчасных выпадкаў, прастою, знішчэння або псавання маёмасці наймальніка або іншай маёмасці і ў іншых выключных выпадках. Пры гэтым работнік не можа быць пераведзены на работу, супрацьпаказаную яму па стану здароўя.
Часовы перавод у сувязі з вытворчай неабходнасцю ажыццяўляецца без згоды работніка на тэрмін да аднаго месяца, а для замяшчэння адсутнага работніка такі перавод не можа перавышаць аднаго месяца на працягу каляндарнага года (з 1 студзеня па 31 снежня). Па пагадненню бакоў тэрмін такога пераводу можа быць павялічаны.
Часовы перавод у сувязі з вытворчай неабходнасцю ў іншую мясцовасць дапускаецца толькі са згоды работніка.
Згодна з артыкулам 34 Працоўнага кодэкса часовы перавод у выпадку прастою павінен рабіцца з улікам кваліфікацыі, пасады служачага (прафесіі рабочага) работніка на ўвесь час прастою ў таго ж наймальніка або на тэрмін да аднаго месяца да іншага наймальніка, але ў той жа мясцовасці.
Прастоем прызнаецца часовая адсутнасць працы па чынніку вытворчага ці эканамічнага характару (выйсце з ладу абсталявання, механізмаў, адсутнасць сыравіны, матэрыялаў, электраэнергіі і іншае). Пры гэтым агульная працягласць прастояў не можа перавышаць сумарна шасці месяцаў на працягу каляндарнага года.
Вы можаце звярнуцца да нас за дапамогай. Калі ў Вас ёсць канкрэтная сітуацыя і вы не знайшлі тут адказу - вось спасылка на наш чат-бот, дзе вы атрымаеце індывідуальную кансультацыю.
Леанід СУДАЛЕНКА, юрыст Salidarnast e.V. з дваццацігадовым досведам у пытаннях абароны правоў працоўных Беларусі. Былы прававы інспектар дэмакратычнага прафсаюза РЭП, сябра праваабарончага цэнтру “Вясна”, лаўрэат міжнародных праваабарончых прэмій.
Read this text in рус
Comments