На паседжанні Адміністрацыйнай рады Міжнароднай арганізацыі працы ў Жэневе, якое праходзіла з 28 кастрычніка па 8 лістапада ў Жэневе, ацэньваліся крокі ўрада Беларусі па выкананні рэзалюцыі МАП. Прадстаўнікі беларускіх уладаў у чарговы раз малявалі сваю карціну свету, аднак рэакцыя сяброў міжнароднай арганізацыі была адназначнай.
- Яшчэ ў 2023 годзе на Міжнароднай канферэнцыі працы ў Жэневе, якая праходзіць пад эгідай МАП, была прынятая рэзалюцыя аб прымяненні да ўрада Беларусі беспрэцэдэнтнай меры ў выглядзе артыкула 33 статута МАП і выпрацаваныя рэкамендацыі, - распавёў «Салідарнасці» лідар прафсаюзнага руху Максім Пазнякоў, які прысутнічаў на цяперашнім паседжанні як прадстаўнік Міжнароднай канфедэрацыі прафсаюзаў. - Да гэтага ўраду Беларусі паспяхова ўдавалася прадаваць паветра МАП, робячы фармальныя спробы выканання рэкамендацый.
Беларускія ўлады, якія прадстаўляў намеснік міністра працы і сацабароны Ігар Старавойтаў (на пасяджэнні ён прысутнічаў анлайн), і на гэты раз спрабавалі адбіць абвінавачанні міжнароднай супольнасці.
- Іх пазіцыя - як з экрана беларускай прапаганды: правы працоўных не парушаюцца, Федэрацыя прафсаюзаў Беларусі налічвае ў сваіх шэрагах каля 4 мільёнаў чалавек і доблесна змагаецца за правы працоўных, а прафсаюзныя актывісты асуджаныя не за сваю прафсаюзную дзейнасць, а па крымінальных артыкулах за канкрэтна дасканалыя. злачынствы. Усё астатняе - інтрыгі заходніх краін з мэтай змяніць палітычную сітуацыю ў краіне.
І гэта ўсё зноў гучала ў сценах Міжнароднай арганізацыі працы. Розніца толькі ў тым, што цярпенне дзяржаў, чальцоў урадаў пачынае лопацца. Ніхто больш не хоча і не можа з разоў у раз чуць адно і тое ж і не бачыць ніякіх канкрэтных дзеянняў, — расказвае пра рэакцыю прысутных Максім Пазнякоў.
Ён нагадвае, што ўраду Беларусі раней прапаноўвалася прыняць місію Міжнароднай арганізацыі працы ў Мінску для таго, каб на месцы паглядзець, што адбываецца ў краіне, дазволіць наведваць беларускіх прафсаюзных дзеячаў, якія знаходзяцца ў турме, і ацаніць іх стан.
- Усё гэта катэгарычна абвяргаецца беларускімі ўладамі. Як і прапанова прызначыць спецыяльнага прадстаўніка па Беларусі для маніторынгу, - адзначае Максім Пазнякоў. - І гэтая сітуацыя з моманту вынясення рашэння на канферэнцыі МАП доўжыцца ўжо паўтара года.
А між тым прафсаюзныя актывісты, як і іншыя палітвязні ў краіне, працягваюць падвяргацца рэпрэсіям, здароўе многіх з іх выклікае сур'ёзныя апасенні.
- За ўвесь час апошніх памілаванняў толькі адзін прафсаюзны актывіст выйшаў на волю па гуманітарных прычынах, - нагадвае Максім Пазнякоў. - Гэта быў Васіль Бераснеў, актывіст прафсаюза РЭП, які мае адну нырку і пакутуе ад анкалогіі. У турме знаходзяцца Вацлаў Арэшка, які ўжо практычна цалкам сляпы і таксама дастаткова ўзроставы чалавек, Генадзь Фядыніч, які пакутуе на дыябет і асуджаны на 9 гадоў, старшыня Беларускага кангрэса дэмакратычнага прафсаюза Аляксандр Ярашук і многія-многія іншыя.
Да гэтага часу ніхто не дапускае да іх ніякіх міжнародных лекараў, пазбаўляючы магчымасці пазнаць, што адбываецца з нашымі таварышамі ў турмах, дзе рэгулярна паміраюць зняволеныя.
Разам з тым, пачынаючы з канца 2020 года, не менш за 69 беларускіх прафсаюзных лідараў і актывістаў падвергліся крымінальнаму пераследу, каля 30 чалавек да гэтага часу знаходзяцца за кратамі, а тыя, хто ўжо адсядзеў свой тэрмін, працягваюць пераследвацца ўладамі.
- На кожным паседжанні беларускі ўрад цалкам адмаўляе сваю віну і нават не спрабуе імітаваць нейкія крокі, каб пачаць нейкі дыялог. Хаця пры гэтым яны спраўна наведваюць усе мерапрыемствы Міжнароднай арганізацыі працы і гнуць свой парадак дня. Але, на шчасце, у свеце да гэтага часу большасць адэкватных людзей, якія разумеюць, што адбываецца ў Беларусі, - адзначае прафсаюзны актывіст.
Апошняе паседжанне наглядна гэта прадэманстравала. За праект рашэння, які быў прапанаваны на Адміністрацыйнай радзе МАП, «за» прагаласавалі 41 сябр Рады, шэсць устрымаліся, супраць былі толькі два — Расея і Кітай.
- Сваімі дзеяннямі, сваім поўным нежаданнем ісці на нейкі дыялог улады ўсяляк нарываюцца на новыя санкцыі. І жорсткія заявы з боку прадстаўнікоў Еўразвяза, ЗША, Аўстраліі і іншых краін кажуць пра тое, што, хутчэй за ўсё, хутка варта чакаць чарговай порцыі новых абмежаванняў.
Адзначым, што раней артыкул 33 Статута МАП прымяняўся толькі аднойчы ў гісторыі — адносна М'янмы — за сістэматычнае прымяненне ў дзяржаве прымусовай працы.
Крыніца: "Салідарнасць"
Comments